Zazwyczaj przez większość osób nie doceniana i odstraszająca swoją właściwością „parzenia” skóry, pokrzywa w rzeczywistości należy do super pokarmów, które odznaczają się wysoką zwartością substancji odżywczych.
Pokrzywa jest jednym z pierwszych zielonych chwastów, jakie wiosną zaczynają pojawiać się w ogrodzie. Znają ją chyba wszyscy, ponieważ jest bardzo rozpowszechniona.
Istnieją dwa podstawowe sposoby jedzenia pokrzywy: pokrzywa świeża i wysuszona.
Jeśli pokrzywa jest młoda, można ją np. gotować razem z czosnkiem i masłem. Proces gotowania wyciągnie z młodej pokrzywy palącą cierpkość.
Suszona pokrzywa również jest najlepsza, kiedy jest młoda. Wysuszone liście młodej pokrzywy możemy przechowywać w szklanych słoikach. Dodawać je można m. in. do zup i gulaszu przez cały rok, aby doładować organizm substancjami odżywczymi.
Według Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA), jedna szklanka świeżo ugotowanej pokrzywy zawiera 555% zalecanego dziennego spożycia witaminy K, 36% witaminy A, 43% wapnia, 35% manganu, 13% magnezu i innych wartości odżywczych.
Pokrzywy najlepiej zbierać, kiedy wysokością nie przekraczają naszych kolan, a główna łodyga jest jeszcze miękka. Oczywiście powinniśmy używać w tym celu grubych rękawic, aby nie poparzyć dłoni.
Łacińska nazwa pokrzywy zwyczajnej to Urtica dioica. W przeciwieństwie do większości roślin, które parzą i kaleczą – rosnąc na trudnych terenach – pokrzywa lubi bogatą i dobrze nawilżoną glebę.
Źródła:
http://www.naturalnews.com/039712_nettles_garden_weed_nutrition.html
